Zo’n 16 jaar geleden kreeg ik, geboren en getogen in Breda, verkering met een rasechte Amsterdammer. En zoals de meeste Amsterdammers, beschouwde hij alles wat buiten de ring van Amsterdam ligt als platteland. Als hij mij en mijn mijn dochter destijds mee uit eten nam, noemde hij dat steevast ‘ontwikkelingshulp’. De grapjas. Het is een wonder dat we nog bij elkaar zijn.
Maar mijn wraak was zoet. Na tien jaar samenwonen in Amsterdam, was ik de drukte, de criminaliteit en de torenhoge huurprijzen zó beu dat ik hem mee sleepte naar Heemskerk, een dorp twintig kilometer verderop. Dus nu woont-ie zélf op het platteland. Haha. Want Amsterdam kreeg rond 1300 stadsrechten (Breda zelfs nog 50 jaar eerder!) maar Heemskerk is nog steeds een dorp. Een flink dorp weliswaar, maar met zijn 39.000 inwoners nog altijd een stuk kleiner dan Amsterdam waar de teller begin dit jaar op 872.922 stond.
Sinds we hier wonen, voel ik me stadser dan ooit. Want zelfs ik, volgens mijn verkering toch écht afkomstig van het platteland, kijk nog steeds mijn ogen uit hier. Al die schaapjes overal, de wilde paarden en de Schotse hooglanders in de duinen. De stalletjes met bloemen of eieren langs de weg. De akkers en de weilanden met koeien. Ik vind het allemaal prachtig!
Gisteren mochten, bij een boerderij hier in de buurt, de koeien na een lange winter op stal voor het eerst weer naar buiten. En deze Uncle Bob was erbij! En wat was het leuk om te zien! Zo grappig hoe de dames de stal uit kwamen rennen en blij de wei in sprongen.
Ze lieten zich het verse gras goed smaken. Nog steeds gebroederlijk – of liever gezegd gezusterlijk – naast elkaar alsof ze nog een beetje moesten wennen aan de ruimte begonnen ze meteen te grazen. En ik zag drie roddeltantes die duidelijk niet naast elkaar in de stal gestaan hadden afgelopen winter. Ze staken de koppen bij elkaar om de laatste ontwikkelingen in de kudde te bespreken.
En nu, na vier jaar op het échte platteland, heb ik iets belangrijks geleerd. Ik weet eindelijk hoe een koe een haas vangt…
Gewoon… Niet!
Wat een heerlijke foto’s! Ik heb het ook een keer mee mogen maken dat gespring van die dieren het is zalig. Wist je trouwens dat koeien vriendinnen hebben? Ik heb op een boerenschool gezeten woon in een boerendorp en ik krijg inmiddels afkickverschijnselen hier. Dat gezegd hebbende dat rijtje koeien ook al zo’n gave foto.
Best bijzonder dat ze zo hutje op mutje bleven staan.
Helemaal geweldig die koeienfoto’s echt een feestje voor ze. Kan me ook goed voorstellen dat je graag daar woont, ik zou nog niet gratis in Amsterdam willen wonen, ik hoop dat ik daarmee niemand op de tenen trap.
Mij zeker niet. Ik vond Amsterdam heel leuk. Maar dat is lang geleden. Er zijn overigens best plekken in Amsterdam waar ik zou willen wonen, hoor. Maar dat kan ik niet betalen.
Hahaha, nou dat wist ik al lang hoor. 😉
Ik eigenlijk ook wel.
Haha, leuk dit! Hier in de buurt ligt een typisch dorp dat gewoon stadsrechten heeft, dus ja…
Dat kan, inderdaad. Maar dit is nog echt een dorp. Zo voelt het ook.
hahaha, ontwikkelingshulp
Mooie platen. Leuk om te zien als ze na weken/maanden binnen staan de wei weer in mogen.
Ja, Amsterdamse humor is dat. Tssss.
LOL. Prachtig die foto van die koe en die haas. Ik moet glimlachen om je vriend, en de ontwikkelingshulp.
Hij zei dat ook gewoon tegen het personeel in het restaurant. Dan keken ze toch altijd een beetje benauwd.
Wat een heerlijke foto’s! Ik hou ook echt van het dorp waar we nu wonen. Veel groen, veel natuur… Zou zeker niet anders willen.
Ik ook niet. Heerlijk!
Leuk he die dansende koeien, was er vorig jaar bij. Echt van genoten.
OT: heb je de vorige filmpjes van Huisje bij de brug gezien. De zangeres van dat nummer zit namelijk in dat verzorgingshuis en zingt elke keer haar nummer helemaal mee, echt prachtig.
Ik heb het aan mijn moeder verteld.
Die springende koeien… Fantastisch…
Ik vond het ook zo leuk!
Wow! Wat een blijdschap.