1975 – Ik als bijrijder in de Efteling, met ‘hoe heette hij ook al weer’
Ooit schreef ik een logje met de titel ‘Leermoment’. Over wat je moet als je met je auto te water raakt. Met wat handige tips erbij en een verslag van de oefensessie die mijn dochter en ik deden om via het raampje uit de auto te klimmen. En – heel verstandig – ik kocht een lifehammer voor het geval we ooit een kanaal in zouden rijden.
Die lifehammer was sowieso geen overbodige luxe. Want ik reed destijds in een Fordje Ka met een identiteitscrisis. Mijn Fordje Ka was er heilig van overtuigd dat ze Christine was, de rood-witte 1958 Plymouth Fury uit het boek van Stephen King. Ze deed precies wat ze zelf wilde. Zo liep het klokje op mijn dashboard achteruit en liet ze haar haar groeien. Of ze besloot zomaar ineens dat ik de ramen niet open mocht doen. Dat ik tijdens deze rit geen ruitje ingetikt heb, komt omdat ik met mijn haren vast zat tussen het raam en mijn lifehammer niet bij kon. Want die lag in het dashboardkastje.
En dat is stom, natuurlijk. Het zal je gebeuren, zeg. Dat je het kanaal inrijdt en eerst je dashboardkastje open moet zien te krijgen. En dan je lifehammer moet zoeken, tussen de zonnebrillen, pennen, tankbonnetjes en cd’s. En áls je hem dan eindelijk te pakken hebt, moet je hem nog uit de houder krijgen. Want niet mee zal vallen want inmiddels zal het water wel zo hoog staan dat je natte handen hebt. Maar toch is mijn lifehammer nooit verder gekomen dan het dashboardkastje. En toen we in 2012 een andere auto kochten verhuisde de lifehammer van het ene dashboardkastje naar het andere waar hij dus al jaren ligt te schuiven als ik de bocht om ga.
Gisteren stofzuigde ik mijn auto uit en gaf ik het interieur een sopje. In het dashboardkastje kwam ik hem weer tegen. Mijn lifehammer! En in een verstandige bui heb ik het ding vastgemaakt zoals het hoort. Mooi is anders maar na vijftien jaar zit-ie eindelijk waar-ie hoort. Binnen handbereik! Ik hoop opnieuw vurig dat ik hem nooit nodig zal hebben. Want ik heb geen idee of ik vijftien jaar later nog steeds door mijn autoraampje pas.
Haha! Een heerlijk schrijven ondanks het akelig waar het echt over gaat. Ik hoop dat hij er nog lang mag blijven hangen 😉
Ik ook, zeg! Nu ik nog eens goed naar die foto kijk… Als-ie valt, krijg ik ‘m met een beetje pech op mijn kop.
Beter laat dan nooit, he? Bij mij zit-ie ook braaf binnen handbereik.
hahaha er komt haar uit mijn uitlaat. Ik was nog niet bekend met dat logjes maar nu wel. Heerlijk om de maandag mee te starten!!
Enne, ik denk dat ik ook eens een geschikte plek moet zoeken om hem vast te maken. Hij schuift hier over de bodem iedere keer wanneer ik de bocht door ga.
Alleen al om van het geschuif af te zijn , zou je ‘m ophangen.
Je blogt dus ook al héél lang zie ik bij de gelinkte oude logjes, echte toppertjes zijn het.
Ik moet eens kijken of mijn lifehammer nog op z’n plaats zit. Maar ik hoop natuurlijk dat ik nooit nodig zal hebben want zelfs al zou ik nog door het portierraampje passen weet ik toch niet zeker of ik er uit zou komen.
Bizar lang al. Ik geloof dat ik nog nooit een hobby zo lang volgehouden heb.
Oh ja, zo’n ding moet ik ook een keer kopen.
Wat een gedoe zeg met je haren toen.
Ja, het leven was niet saai met die auto.
Weer een goede reden om kort haar te hebben, hoe krijg je het voor elkaar:D Maar goede tip ik weet zeker dat ik niet door het raampje pas en met de vooruit in. En daarna de chauffeur want ik rij echt nooit.
Briljant! Als het ooit nodig is, zal ik daaraan denken!
Wat ben ik blij met deze blog. Drie jaar geleden kocht ik een lifehammer en in afwachting van een goed plekje in de auto gooide ik hem even in de achterbak. Vraag me nu af, hoe zou het met hem gaan daar in die achterbak.
Hij is vast eenzaam.
Ja wij hebben er ook eentje in de auto, hoop hem ook nooit te gebruiken. En hoop dat je er na 15 jaar nog wel uitkomt dan 😉 Heerlijk geschreven.
Weet je nog het boek van Simone van de Vught? Ik weet niet meer precies de titel maar daarin raakt de hoofdpersoon ook te water in haar auto. Er schijnt daarna een run te zijn geweest op life hammers ; )
Ik heb het even opgezocht, het gaat om het boek Blauw water!
Goed boek was dat! Al kan ik me geen lifehammer herinneren uit het verhaal.
Inderdaad heel belangrijk om die in de auto te hebben.
Ik heb overigens een keer gedroomd dat ik met de auto te water raakte. Op het moment dat ik de lifehammer pakte werd ik wakker, dus ik weet nog steeds niet hoe het nou afgelopen is. Haha.
Een cliffhanger-droom! Het liep vast goed af. Want je had een lifehammer! 🙂
De laatste 15 jaar zijn die raampjes inderdaad een stuk kleiner geworden.
Hahaha! Ja, precies! Dat!
Dat heb je goed geregeld.
Hier hebben we geen ‘levenshamer’, we hebben dan ook nauwelijks water waar je in kunt rijden.