Toen mijn moeder naar een zorgcentrum verhuisde, nam ik een schilderij mee dat bij haar in de gang hing maar waar ze in haar kamer geen ruimte voor had. Het was niet zo dat ik het schilderij nou zo mooi vond. Het was gewoon een Ikea-schilderijtje. Een houten lijst met een prentje van blauwe tulpen erin. Maar voordat het bij mijn moeder in huis hing, hing het bij mij in de huiskamer. In mijn huis in Breda. En dat maakte het schilderij bijzonder dus nam ik het mee.
Het stond een jaar lang te verstoffen hier, ergens achter een deur. Tot het tijd werd om mijn huis opnieuw in te richten. Ik sleepte met spullen, ik schilderde muren groen en ik sloeg aan het herinrichten. En toen ik klaar was, hing ik mijn oude schilderij aan de muur. Daar sloeg het als een tang op een varken. Want de blauwe tulpen kleurden voor geen meter bij mijn vers-geschilderde groene muren.
Rond diezelfde tijd maakte ik een kleine aquarelletje dat hoorde bij mijn lievelingsgedicht. En ineens viel het kwartje! Ik besloot opnieuw een aquarel te maken van die draak. Wat groter. En deze keer zou de draak groen worden! Dan zou hij in mijn interieur passen en dan kon in hem in de lijst doen waar nu de blauwe tulpen woonden. Enthousiast ging ik aan de slag. Maar aquarellen valt nog niet mee. En de perfectionist in mij liet zich veelvuldig horen. Met als gevolg dat de draak wekenlang op mijn tafel lag.
Steeds weer zag ik iets wat mooier kon. Of beter. Of donkerder. Misschien nog een beetje geel daar. En kon dat groen daar niet wat donkerder? Op de achtergrond nog een beetje meer kleur. Tot ik me uiteindelijk realiseerde dat ik nooit tevreden zou zijn. Ik zal altijd dingen blijven zien die mooier kunnen. Of beter. Of donkerder. En dus deed ik het meest verstandige; ik deed de draak in de lijst en hing ‘m boven de eettafel.
Als ik nu nog iets wil veranderen moet ik ‘m eerst uit de lijst halen.
En dat is me echt teveel moeite. Dus bij deze verklaar ik project ‘Draak’ gesloten.
Goed is goed.
Je bent ook een draak van een mens he, maar inderdaad goed is goed en zo niet dan toch.
Klopt. En klopt.
Heerlijk om dit te kunnen doen, om de draak te kunnen steken met kleuren om zo toch ;))
Geniet van nieuw! Fijne dag…
Ja, het was een leuk projectje.
Draak kan zo op de cover van een kinderboek pietlutje het is prachtig!
Dank je wel. En ja, kinderboeken illustreren leek me vroeger een prachtig vak. Het is er niet van gekomen.
Je bent gewoon een “echte” schilder! Die zeggen altijd dat een schilderij nooit af komt als je niet op enig moment verkoopt of ophangt. Knappe aquarel, en dat piepkleine riddertje ben jij natuurlijk. Collectors item hoor.
Hahaha! Ik bedenk me nu dat ik vergeten ben om ‘m te signeren.
Ik wil ook een draak
Kan, hoor. Laat maar weten.
Draak is leuk!! En vast heel mooi bij de groene muur.
Ja, veel beter dan oranje!
Ik vind draak prachtig. Niets meer aan doen hoor!
Kan niet meer. Hij zit achter glas nu.
Dat is een opperbeste draak, ik zie het meteen.
Ja, ik mag hem inmiddels ook wel.
Hij is echt prachtig geworden Nicky! Wat slim ook om hem zelf te schilderen en dan in de ‘juiste’ kleur. Ik vind dat jij zowel heel creatief als handig bent.
Ik vond het zelf ook wel een goed idee eigenlijk.
Wat een creativiteit toch. De draak is gewoon heel mooi. Niets meer aan doen.
Nee, het is wel goed zo. Ik ben en blijf een amateur natuurlijk.
Dat is typisch van de kunstenaar … die is nooit tevreden en blijft altijd aan iets werken!
Ziet er prima uit!
Hahaha! Ja, maar nu kan het echt niet meer.
Wat mooi!!! Niets meer aan doen, inderdaad! Maar ik herken het. Ik ben sinds kort begonnen met fotografie en vooral het bewerken van foto’s kan zooo veel tijd kosten. Tenminste, als je er ook heel vaak naar blijft kijken. Op een gegeven moment moet je wel stoppen.
Nee, ik doe niets meer. Ik laat ‘m nu lekker hangen.
Je steekt eigenlijk een beetje de draak met jezelf 😉 door het nooit goed genoeg te vinden. Hij is prachtig! <3 Ik hou juist van dit soort persoonlijke schilderijtjes. Zo schilderde ik ooit op een cursus (toen ik ongeveer 15 was) een vogeltje uit een prentenboek. Die ik nu dus met Noa vaak lees en waar hij helemaal weg van is. Het aquarelletje hangt nu ook op zijn kamer. ‘Die heb jij gemaakt he mama’ Vind het zo bijzonder!