Al vanaf het moment dat ik op mezelf ging wonen, zet ik de kerstboom. Met wisselend succes. Het ene jaar was-ie prachtig. Andere jaren was het treurnis alom. Toen ik pas op mezelf woonde, haalde ik altijd een echte kerstboom, samen met mijn vader. Toen hij overleed was ik kerstboom-technisch op mezelf aangewezen, wat niet altijd goed afliep.
Het eerste jaar zonder mijn vader, twee maanden na zijn overlijden, viel op tweede Kerstdag mijn – zelf uitgezochte – kerstboom om. Te midden van de ravage van gebroken kerstballen en een gesneuvelde piek huilde ik tranen met tuiten en besloot ik een namaak kerstboom te kopen en nooit, maar dan ook nooit meer een echte kerstboom te zetten.
Ondanks dat is de kerstboom zetten nooit mijn hobby geworden. Ik deed het dan ook altijd met frisse tegenzin. Gedoe, vind ik het. En die boom staat meestal in de weg. Maar ja, ik vond dat ik de boom moest zetten omdat ik een kind heb. Je wilt niet dat zo’n kind een kerst-trauma oploopt omdat ze opgroeide zonder kerstboom omdat haar moeder te lui was om de boom te zetten.
Dus sleepte ik jaar in jaar uit de boom voor de dag, versierde het kreng en keek hem daarna zowat de deur uit. Van de versiering maakte ik ook niet veel werk. Thema? Hoezo thema? Mijn thema was altijd vooral ‘goedkoop’ en ‘onbreekbaar’. En dat thema bleef ook jarenlang hetzelfde. Sterker nog; dat thema heb ik eigenlijk nog steeds.
En natuurlijk was het best leuk. Vooral toen Michelle klein was. Grote verbaasde ogen waarin kerstlichtjes weerspiegeld werden tijdens die eerste Kerst. Het versieren van de boom toen ze wat groter werd, terwijl ze kerstliedjes zong. De zelf-geknutselde versiersels tussen de onbreekbare ballen. Kerstversieringen van strijkkraaltjes. Maar toch vond ik het altijd weer een feest als de kerstboom weer naar de zolder mocht.
Ook bij Michelle nam de liefde voor kerstbomen in rap tempo af. Hoe groter ze werd, hoe minder ze erom gaf. Als ik uit mijn werk kwam en zij al thuis was uit school, trof ik vaak een donkere kerstboom aan zonder dat de lampjes brandden. Het maakte haar geen bal uit. Toen ze eenmaal op zichzelf woonde, leende ze soms een mini-kerstboompje dat kant-en-klaar voor gebruik in een plastic tas op zolder lag. En soms ook niet. Want ook zonder kerstboom vond ze het prima.
Drie keer raden wie er nu een jóekel van een kerstboom in huis heeft? Drie keer raden wie er nu een sport van maakt om de meest originele kerstballen op de kop te tikken? Drie keer raden wie er een heus thema in haar kerstversiering heeft? Juist! Mijn kind! Dat kind dat vroeger niet eens de kerstverlichting aan deed.
Mijn hemel, die appel is echt ver van de kerstboom gevallen!
Er moet dan toch ergens in de opvoeding iets fout gegaan zijn wat er nu pas uitkomt. 🙁
Zal van vaders kant komen…. 😉
Haha! Heerlijk om te lezen! En jij, sla jij over of geeft ze jou hier in iets mee? ;)) Hier heb ik vooralsnog geen zin om ‘m op te zetten in tegenstelling tot andere jaren. Gedoe.
Ik twijfelde. Gedoe inderdaad. Maar hij staat.
hahaha, dat is inderdaad een beetje een rare genen-kronkel of hoe dat dan ook heet.
Onze kerstboom wordt ieder jaar voller en voller en bonter en bonter. het zetten is een hele klus. Misschien doet de jongste het dit weekend wel samen met haar pa. Ik ben dan weg, dus dat zou best goed uitkomen. 😉
Het kerstchromosoom of zo. En ik zou voor je naar huis gaat even checken of ze klaar zijn 🙂
De spullen uitzoeken en kópen vind ik dan weer wél leuk maar verder heb ik dezelfde haat/liefde verhouding met een kerstboom opzetten. Vandaag de klus geklaard, wel écht maar een conifeer , je weet wel, zo’n puntboompje.
Ik heb de klus ook geklaard. Trots op ons!
Hahaha wat grappig! Ik vind de kerstboom erg mooi geworden!
Bij mij thuis hebben we ´m nu ook weer staan. Ik vind het wel erg gezellig, maar stiekem vind ik een echte kerstboom wel mooier dan een kunstkerstboom. En het ruikt zo lekker. Maar goed, daar heb ik me bij neer moeten leggen.
Ik vind stiekem een echte ook leuker.. Maar dan zit ik na het optuigen helemaal onder de uitslag. Dan maar nep.
LOL. Wat wonderlijk dat ze nu ineens wel een grote kerstboom heeft. Hij ziet er trouwens heel mooi uit moet ik zeggen.
Ja, echt hè! Heel wonderlijk. Hoe ouder hoe gekker, dat kind.
Soms gaat dan toch opeens de knop om. Geweldige versiering hangt er in!
Hier is de boom overigens ook al twee jaar niet van zolder geweest. En ook dit jaar slaan we over. Ik koop vd week wel een kerststukje. Dat vind ik net zo leuk staan. Dat gedoe steeds. Kan best zijn dat ik er volgend jaar wel weer zin in heb en dan staat het huis weer vol met kerstprul. Maar voor nu, even niet!!
Gelukkig is het niet verplicht.
Heeft ze toch iets van een ander;) Maar wel een mooi ding zeg! Die badeend is grappig.
Ja, ze is wel van de bijzondere versiering. Ik ook inmiddels 😉
Wat een mooie kerstboom!
Grappig dat ze er toch ‘in is gaan geloven’ …!
Ja, dat vind ik ook. Hoe ouder hoe gekker, dat kind.
Ze heeft vast jouw onbewuste ‘kerstbomen zijn gruwel’ vibes opgepikt. Tja, en dat moet er een keer uit. 😉