Toen ik pas in Heemskerk woonde, ontdekte ik in de duinen een uitkijktoren. Gek genoeg ben ik, ondanks mijn hoogtevrees, toch dol op mooie uitzichten. Dus beklom ik de toren en genoot ik met een zenuwachtige kriebel in mijn buik van het uitzicht.
Vlak daarna werd de toren gesloten en afgebroken omdat hij niet veilig meer zou zijn. En er zou geen nieuwe toren komen. De hel brak los in Heemskerk. Er werd gemopperd en gezeurd. Er kwam zelfs een heuse petitie tot de gemeente uiteindelijk toe gaf; er zou een nieuwe uitkijktoren komen.
Vorige week was Beste Vriend hier en we besloten samen film te kijken. Hij weet altijd feilloos de juiste films uit te kiezen dus ik liet de keuze bij hem. Hij koos voor Fall, een film over twee jonge vrouwen die een 600 meter hoge radiotoren gaan beklimmen, midden in de woestijn.
Ik had zo mijn twijfels toen de film begon. ‘Gaan we nu echt anderhalf uur kijken naar twee vrouwen die omhoog klimmen?’ zei ik nog. Maar zoals altijd was de filmtip van Beste Vriend niet verkeerd. Ondanks het lekkere weer zat ik binnen no time met ijskoude handen van de zenuwen aan de buis gekluisterd. Met die zenuwachtige hoogtevrees-kriebel in mijn buik.
Afgelopen weekend fietste ik langs het plekje waar de nieuwe uitkijktoren staat. Ik heb ‘m gebouwd zien worden, fietste er zelfs voor om, en nu was-ie open. Dus besloot ik eens naar boven te klimmen. En ik vond ‘m een partij hóóg!
Misschien is de nieuwe toren hoger. Of wordt mijn hoogtevrees erger. Of misschien kwam het gewoon doordat ik die film nog in mijn achterhoofd had. Maar ik had de grootste moeite om de balustrade los te laten om met twee handen mijn camera vast te houden. Maar ik deed het! En voorlopig hoef ik niet meer terug. Ik blijf even met beide benen op de grond.
Mocht je een spannende film zoeken; de trailer van Fall staat HIER.
Die film heb ik over gelezen en wil ik ook nog gaan kijken. Doodeng lijkt hij me. Ik heb enorm hoogtevrees in de zin dat ik altijd het gevoel heb dat ik ga springen. Dapper dat je de reling durfde los te laten!
Ik sterf van de hoogtevrees en dat heb ik ook op niet zo heel hoge hoogtes. Van die ijzeren trappen waar je door naar beneden kijkt ik funest voor me. Ik doe het dus steeds minder die hoogtes maar vind jou dus heel stoer.
Zolang er een balustrade voor me staat gaat het goed, zónder begin ik niet aan zo’n avontuur. je ziet me dus zeker niét in die trailer figuren, daar kun je zeker van zijn. 😉
Ik heb die film ook gezien. Leefde ook echt mee met die meiden al vond ik het einde wel een beetje bizar en ook weer logisch tegelijk.
Ik snap je. En de film was erg goed
Ik heb ook hoogtevrees en sta honderd en een angsten uit met een zoon die klimt en bolderd. Is volgens mij een echte film voor hem.
Ja! Dat je hoogtevrees hebt én onverklaarbaar wordt aangetrokken tot uitkijktorens. Ik snap het niet maar ik herken dit. Film gaat op het lijstje.
Die toren is hoger dan het exemplaar dat hier staat, en als ik daar bovenop sta loopt het mij dun langs de benen.
Zo trots op je.
Wauw wat een uitzicht joh!! Dapper dat je toch omhoog geklommen bent. Nog dapperder dat je de balustrade hebt los durven laten haha.
Ik heb ook enorme hoogtevrees, maar wil wel altijd omhoog. Zolang er een hekje of balustrade tot mijn middel in durf ik het wel ( een beetje). Ik ben altijd de eerste die een kabelbaan instapt en na een meter al dankt oh jee waarom doe ik dit. Zat vorige wek in een reuzenrad en houd mij zelfs nog stevig vast aan een stang in een afgesloten cabine 🙂
Wat een prachtig uitzicht. Sinds de brug van Oostenrijk hou ik niet meer zo van hoogtes :’)
Een film of verhaal kan heel veel invloed hebben op hoe we ons voelen, dus ik zou de verergerde hoogtevrees daaraan toeschrijven!
Mooi uitzicht!