Het schijnt vaker voor te komen. Althans… ik ken in het weblogwereldje meerdere dames die het hebben. Meestal lopen ze er niet mee te koop. Maar uiteindelijk gaat het toch opvallen. Je herkent de gretige blik in hun ogen als ze van plan zijn het te gaan doen. En je herkent de hysterische toon in de logjes die ze plaatsen als ze het ook daadwerkelijk gedaan hebben. Als ze wéér een nieuwe tas gekocht hebben en daar talloze foto’s van op hun weblog plaatsen. Ik herken al de tassen-koop-verslaafden meteen. Tenslotte was ik jarenlang één van hen.
Ik had ze in alle kleuren en maten; tassen. Rugzakjes, zwarte tassen, blauwe tassen en bruine tassen. Groot, klein en met veel ritsjes en vakjes of juist heel simpel. Meestal waren mijn tassen van inferieure kwaliteit en binnen no time kapot. Mijn verslaving viel op zo’n moment niet meer te verbloemen. Want zodra mijn tas een mankement vertoonde, begon ik te juichen. “Joepie!! Mijn tas is stuk!”. Je kon mij in die dagen niet blijer maken dan met een kapotte tas. Want dan mocht ik een nieuwe kopen!
Toch gebeurde het onvermijdelijke. In 2010 kreeg ik van de liefste ex een tas cadeau. Een echte, zo’n sjieke. Die bleek onverwoestbaar te zijn. Net zo als de bijbehorende portemonnee. Dus daarmee verviel de noodzaak om om de haverklap een nieuwe tas te scoren. En in de loop der jaren veranderden er nog meer dingen. Ik stopte met roken waardoor ik geen sigaretten meer mee hoefde te nemen. Mijn roze papieren rijbewijs werd een pasje, dat ik opborg in mijn telefoonhoesje. Contant geld raakte zo uit, dat ik het vrijwel nooit meer gebruik en pin met mijn bankpas die, net als mijn rijbewijs, in het hoesje van mijn telefoon zit. En die telefoon? Die is zo klein; daar heb ik geen tas voor nodig. Die stop ik gewoon in mijn broekzak.
Ik kan dus wel stellen dat ik tegenwoordig compleet tas-loos door het leven ga. Maar een paar weken terug had ik toch even een kleine terugval. Op de Italiaanse beurs kon ik de stand met Italiaanse tassen niet weerstaan. Het was sterker dan mezelf en nog geen vijf minuten nadat we op het terrein waren, stond ik al hebberig naar al die tassen te kijken. En ik zwichtte. Ik kocht een nieuwe tas. Zo eentje die je ook als rugzak kunt gebruiken. Zo eentje die ik ábsoluut niet nodig heb.
Want sinds ik de tas gekocht heb, heb ik ‘m maar een keer gebruikt. Verder hangt-ie gewoon aan de kapstok. Mooi te wezen. En ik moet zeggen; dat staat eigenlijk best wel hip! Is het toch niet helemaal een miskoop. En mocht ik eens in een gekke bui zijn dan kan ik ‘m nog gebruiken als tas ook.
Ik ben ook dol op tassen, sinds kort heb ik hier in de buurt een winkel die tassen verkoopt…
Ga er maar niet te vaak langs
Of zonder pinpas. Kijken, kijken, niet kopen.
Oh wauw Nicky, hij is ook wel heel mooi zeg! Ik snap heel goed dat je hem hebt gekocht. En als ornament is hij ook geweldig : )
Multifunctioneel ornament 🙂
Haha! Heerlijk herkenbaar. Ik ga nu ook het liefst zonder tas de deur uit. Mijn handen vrij…al had ik laatst een uitschieter naar veel te duur maar daar heb ik wel heel blij mee! De kapstok ziet er idd hip uit zo, leuk! Fijne dag voor jou!
Nou, ik vind het ook zo lekker zonder tas! Heerlijk!
Herkenbaar, en ik ben nog steeds een tassenmens. Meerdere kleuren en modellen maar eigenlijk gebruik ik een mooie grote leren schoudertas (uit Argentinië) voor overdag en kleiner zwart exemplaar voor als ik uitga. Ik heb er dan ook van alles bij mij. Wat make up en vooral lippenbalsem , tube zonnebrand, papieren zakdoekjes, paracetamol, telefoon, portemonnee met allerlei (winkel)pasjes, opvouwbaar boodschappentasje, hondenpoepzakjes, pennen, etc. En ik ben altijd de pakezel voor allerhande troep van manlief en kinderen. Met alleen telefoon met pasjes voel ik me ‘naakt’ haha.
Oh, haha! Dat pak-ezeltje zijn herken ik wel. “Mag dit in jouw tas? Mag dat in jouw tas?” en voor je het weet loop je te sjouwen.
Jij sleet dus ook echt al je tassen af of gaf je ook wel eens wat weg?
Mijn collega kan ook iedere dag met een andere tas, compleet bijpassend bij de kleding die ze draagt, binnen komen. Ik vind het hilarisch!!
Ik versleet mijn tassen tot op de draad. Gaat nu niet meer gebeuren, vrees ik.
De tas is prachtig.
Goed gedaan……..
Ja, vind ik eigenlijk ook wel.
Een echte “kapstoktas”, gewoon een plaatje! Ik kreeg ooit mijn hartenwens tas van Henk, een dure waarvan binnen het jaar alle stiksel loslieten. Uiteindelijk wel een nieuwe voor gekregen die heb ik nog maar gebruik hem minder want ook bij deze lieten hier en daar toch weer stiksels los.
Balen van die stiksels! Een hartenwenstas van Henk mág niet kapot gaan. Nooit!
Mooie tas! De kapstok is er vast blij mee 🙂
Ik ook!
Oh…tassen….breek me de bek niet open! Ik herken het, ik was verslaafd, ben het nog een klein beetje, heb af en toe een terugval, dan gaat het weer een tijdje goed, en blijft altijd een beetje kriebelen!
Ja, het blijft altijd wel een beetje kriebelen.
Haha, herkenbaar wel. En ach, als je ervan geniet dat hij mooi aan je kapstok hangt, geniet je er toch ook van? Daar gaat het om!
Jij snapt ‘m!
Ik heb dat dus niet, maar heb pasgeleden wel een nieuwe tas moeten kopen. Ik snap wel wat je bedoeld, ik vind het een leuk tasje.
Hij hangt echt perfect daar!
Super oplossing om hem aan de kapstok te hangen!
Ja, mooi he? Het ziet er super uit!
Ik vind hem er keurig hangen, niets aan doen gewoon laten hangen 🙂