Die baan waar ik zo blij mee was.

Die baan dus. Die nieuwe. Tja, ik moet zeggen dat het enigszins paniekvoetbal was toen mijn baas verkondigde dat het bedrijf waar ik al zolang werkte failliet zou gaan. Want de schoorsteen moet wel roken hier. Dus begon ik als een speer te solliciteren. En toen kwam die vacature voorbij voor officemanager in een vrachtwagengarage in de buurt. Ik heb van 1998 tot 2007 met heel veel plezier bij precies zo’n garage gewerkt. Dus ik was meteen super enthousiast en solliciteerde. En ik werd meteen aangenomen. Uiteraard, zou ik bijna zeggen…

 

Er waren een paar dingen waar ik in mijn haast niet over nagedacht had. Dat ik mijn werk daar destijds, op het laatst, ook al een tikkie saai vond. Dat ik nooit officemanager heb willen worden omdat ik dat gewoon geen leuke functie vind. En dat het inmiddels 2023 is. Of, zoals een goede vriendin zei: ‘Ik ben bang dat je dat niveau inmiddels ontstegen bent’.

Maar ik begon vol goede moed. En die werkplaats vol joekels van vrachtwagens vond ik nog steeds prachtig. De grapjes van de monteurs maakten me nog steeds aan het lachen. Alleen het werk. Dat viel tegen. Ik gooide het op ‘wennen’. Na 12,5 jaar bij hetzelfde bedrijf en veel thuiswerken valt opnieuw beginnen ook niet mee. 

 

Ik had vooral moeite met de ouderwetse werkwijze. Altijd was nog precies zoals bij de vorige garage vorige eeuw. Elke dag weer de stroom pakbonnen die ik uit moest zoeken. Ik had ook niet verwacht dat ik zo’n hekel zou hebben aan de financiële klusjes. Facturen inboeken en wanbetalers bellen. Ik had het zien staan in de vacature maar onderschat dat het zo’n groot deel van mijn werk zou zijn. Maar veel anders was er niet te doen. Elke dag opnieuw. Ik had niet echt een klik met mijn direct leidinggevende en weinig contact met klanten. Er kwam volk genoeg over de vloer. Maar meer dan ‘ik kom de VR-88-CHT brengen’ kwam daar ook niet uit.

 

Het wende gewoon niet. Sterker nog; mijn afkeer groeide en ik ging elke dag met tegenzin naar mijn werk. Het was zo ontzettend saai dat ik mijn hoofd er niet bij kon houden en vaak fouten maakte. Het ging me uiteindelijk zó tegenstaan dat het al mijn energie opslurpte en ik ‘s avonds en in het weekend niet verder kwam dan lamlendig op de bank hangen en nergens zin in hebben.

 

Ik begon voorzichtig om me heen te kijken. En voorzichtig een beetje te solliciteren. En toen ik voor de zoveelste keer een fout maakte, zuchtte ik eens diep en vroeg mijn leidinggevende of we niet beter konden stoppen met elkaars tijd verdoen. Ik geloof dat zij eigenlijk ook wel opgelucht was. Uiteindelijk is mijn jaarcontract ontbonden en had ik een keurige opzegperiode van één maand. Ik trakteerde de monteurs op gebak, kreeg een bos bloemen en dat was dat. No hard feelings.

 

Omdat ik al aan het solliciteren was, had ik binnen no time een andere baan. En door mijn laatste vrije dagen op te nemen, had ik ook nog eens een weekje vakantie tussen mijn oude en mijn nieuwe baan. Is het zonde dat het zo gelopen is? Niet echt. Ik heb altijd vol weemoed terug gedacht aan de jaren dat ik in die garage in Breda werkte. Ik kon er niet blijven werken doordat ik verhuisde naar Amsterdam. Maar ik weet nu zeker dat het sowieso tijd was om te vertrekken en verder te gaan.

 

Het is mooi ook om te merken dat ik dat gedaan heb. Ik bén verder gegaan. Ik heb zoveel gedaan en zoveel bijgeleerd dat ik niet meer pas in dezelfde functie als in 2007. En dat is toch eigenlijk ook wel mooi.

 

Inmiddels heb ik de eerste dagen op mijn nieuwe werk er op zitten. Wat een verademing dat alles digitaal is en ik niet meer met ordners hoef te slepen. De koffie is er – niet geheel onbelangrijk – lekker en het is er lekker warm. Wat heerlijk dat ik een laptop en een telefoon kreeg en ik straks – na de inwerkperiode – weer lekker thuis kan werken. En ik ben zo blij als een kind met mijn stoere toegangspas. Ik ben met open armen ontvangen, er stonden bloemen klaar en al mijn accounts waren al aangemaakt en werken als een zonnetje. Kortom; ik ben blij! En ‘s avonds heb ik weer wat energie over. Ik zeg win-win!

23 gedachten over “Die baan waar ik zo blij mee was.

    1. Nicky Bericht auteur

      Ja, nou… misschien licht ik nog wel eens een tipje van de sluier op. Dank je wel!

  1. Mevrouw Niekje

    Ik was heel benieuwd naar de reden van je vertrek en nieuwe baan. Thanks voor de update! Heel tof dat je nu iets hebt waar je blij van wordt. Ik ben lang geleden PA / Dir Secr / Off man geweest. Ik het ontzettend leuke banen gehad en met veel plezier dit soort werk gedaan. Nu zou ik dat niet meer kunnen en willen, ik herken wat je zegt… je ontgroeit het, je leert dingen bij, je wordt wijzer en ouder en je kan veel meer dan toen. Net als Sandra ben ik benieuwd naar wat je nieuwe baan voor een werkzaamheden met zich meebrengt. Veel succes en vooral veel plezier op het werk! xx

    1. Nicky Bericht auteur

      Dank je wel! En ja, dat is het precies. Je ontgroeit dingen. En dat is eigenlijk goed.

  2. Liesbethblogt

    Wat ontzettend fijn om te lezen dat je die trut achter je hebt kunnen laten en het er nu beter uit ziet. Ook dat alles klaar staat, shit zeg waar maar je dat nog mee? Hoop dat je nu meer energie voor leuke dingen over gaat houden dat verdien je.

    1. Nicky Bericht auteur

      Nou, voorlopig nog niet veel. Ik word nog ingewerkt en dat vind ik toch altijd zo lastig, he! Maar het komt vast goed.

  3. rietepietz

    Gefeliciteerd met de nieuwe werkkring die je wél iets te bieden heeft. Goed dat je een dikke punt achter die andere baan hebt gezet.

  4. Deborah

    Zo fijn om werk te hebben dat ook energie geeft in plaats van alleen maar neemt.
    Succes met dit inwerktraject. En straks ook lekker vanuit huis!

Reacties zijn gesloten.